بررسی تنوع ژنتیکی در آویشن گونه thymus pubescens براساس نشانگر rapd

سابقه و هدف: آویشن یکی از بزرگ ترین و معروف ترین جنس های خانواده نعناعیان است. گونه های آویشن معمولاً به عنوان جوشانده گیاهی، ادویه، چاشنی غذا و گیاه دارویی استفاده می شوند. گونه thymus pubescens اغلب می تواند در مناطق شمال و غرب ایران رشد کند. توصیف گیاهان بوسیله نشانگرهای مولکولی یک راه کار مطلوب برای اصلاح و حفاظت از منابع ژنتیکی گیاهی است. مواد و روش ها: دوازده توده t.pubescens که از نواحی مختلف ایران جمع آوری شده بودند، بوسیله 30 آغازگر تصادفی جهت ارزیابی چندشکلی غربال شدند. استخراج dna ژنومی از نمونه ها بر اساس روش خانوجا و همکاران با کمی تغییرات انجام گرفت. تشابه ژنتیکی بوسیله ضریب تشابه جاکارد محاسبه شد و دندوگرام بوسیله روش upgma ترسیم گردید. یافته ها: از کل آغازگرها، 27 آغازگر انتخاب شده 360 باند تولید کردند که 273 باند چندشکل بودند. میانگین تعداد باند برای هر آغازگر 33/13 بود که 11/10 باند چندشکل بودند. میانگین محتوای اطلاعات چندشکلی 35/0 برآورد شد. تجزیه کلاستر اطلاعات بوسیله الگوریتم upgma و همچنین تجزیه به مولفه های اصلی این 12 توده را به سه گروه عمده تقسیم نمودند. بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داد که روش rapd، برای برآورد تنوع ژنتیکی در جمعیت های آویشن کوهی مناسب و مفید است. در مجموع نیم رخ rapd توده های آویشن را براساس توزیع جغرافیایی از همدیگر تمیز داد.